سعادتی، عضوکارگروه راهبری پروژه های نهضت و اقدام ملی مسکن در انجمن انبوه سازان استان تهران گفت: مصوبه «شیوه نامه طرح و ساخت» اگر کامل اجرا شود و همه موارد داخل آن دیده شود می توان گفت مصوبه خیلی خوبی است.
به گزارش روابط عمومی انجمن انبوه سازان استان تهران، شایان سعادتی با اشاره به مصوبه طرح و ساخت که اخیرا توسط راه و شهرسازی ابلاغ شده است، اظهار کرد: مصوبه طرح و ساخت چند بخش مبهم دارد . دولت از انبوه سازان و پیمانکاران در نقش سرمایه گذار استفاده می کند این در حالی است خود در زمین کسری دارد.
عضو کارگروه راهبری پروژه های نهضت و اقدام ملی مسکن در انجمن انبوه سازان استان تهران افزود: شیوه نامه طرح و ساخت هیچ امتیاز ویژه ای نسبت به طرح های بخش خصوصی ندارد.
وی افزود: این مصوبه اگر کامل اجرا شود و همه موارد داخل آن دیده شود می توان گفت مصوبه خیلی خوبی است.
سعادتی افزود: عمده نقطه قوت طرح های مسکن دولتی مثل صدور پروانه ها، پشتیبان های دولتی و ارائه خدمات زیربنایی مثل آب و برق و گاز اهمیت دارد اما زمانی که در این خدمات مشکل داشته باشیم عملا این مصوبه فقط در حد یک ایده مطرح است.
عضو کارگروه راهبری پروژه های نهضت و اقدام ملی مسکن در انجمن انبوه سازان استان تهران گفت: خیلی بهتر است که این مصوبه از کلی گویی به جزیی گویی برسد و ساز و کاری برای آن در نظر گرفته شود.
وی ادامه داد: همچنین مشخص شود قرار است در این پروژه چه کسی نظاره گر باشد و نحوه ارائه یارانه و خدمات دولتی در ساخت چگونه است.
وی ادامه داد: در حال حاضر گویی دولت با ارئه این مصوبه تنها ایده یک طرح مشارکتی مسکن را مطرح کرده است و به جزییات وارد نشده است که با این روال بعید میدانم به جای برسد.
سعادتی در رابطه با توانمندی شرکت های توسعه گر در اجرای این طرح گفت: شرکت های توسعه گر توانایی های بالایی دارند، «مسکن مهر» بزرگترین طرح مسکن در ایران بود که اجرا شد و طی چهار یا پنج سال دو میلیون واحد مسکن ساخته شد که عمده کار ساخت به عهده شرکت های خدمات دهنده داخلی بود.
وی افزود : در ایران هم بنیه سرمایه گذاری و هم بنیه خدمات فنی و مهندسی وجود دارد، اما چون غالبا طرح ها کامل و پیشنهادات جامع نیستند، طرح ها شروع می شوند ولی در ادامه و نیمه راه به بن بست می رسند و دچار مشکل می شوند.
سعادتی تصریح کرد : در نهضت ملی ابتدا قرار بود چهار میلیون واحد مسکن ساخته شود و سپس به ۱.۵ میلیون و بعد به ۸۰۰ هزار واحد کاهش یافت که دلیل آن، این است که در ابتدا این طرح ها به صورت جامع و کامل دیده نمی شوند و صرفا شروع شده و در میانه راه به مشکل بر می خورند مانند مسکن مهر که از سال ۱۳۸۶ در گیر آن هستیم.