رامین گوران، دبیر انجمن انبوه سازان استان تهران، پیوند صنعت ساختمان با فناوری‌های نوین را تنها راه عبور از بحران‌های انرژی، آب و منابع کشور می‌داند.
به گزارش روابط عمومی انجمن انبوه سازان استان تهران، در شرایطی که صنعت ساختمان کشور با چالش‌های متعددی همچون ناترازی انرژی، بحران آب، مهاجرت نیروی کار و فشارهای اقتصادی روبه‌روست، نگاه سنتی به ساخت‌وساز دیگر پاسخگوی نیازهای امروز و فردا نیست. رامین گوران، دبیر انجمن انبوه‌سازان استان تهران، در گفت‌وگو با روابط عمومی انجمن بر ضرورت پیوند عمیق میان صنعت ساختمان و فناوری‌های نوین جهانی تاکید دارد و معتقد است این هم‌گرایی می‌تواند مسیر توسعه پایدار را برای کشور هموار کند. وی با اشاره به تجربه‌های جهانی، از لزوم بهره‌گیری از مصالح و سیستم‌های نوآورانه، هوشمندسازی مصرف انرژی و بومی‌سازی فناوری‌های کارآمد سخن می‌گوید؛ رویکردی که به باور او تنها راه عبور از بحران‌ها و دستیابی به آینده‌ای پایدار در حوزه ساخت‌وساز است.
*آقای گوران، چرا معتقدید پیوند میان صنعت و ساختمان در شرایط امروز کشور، ضروری‌تر از همیشه است؟
در شرایط کنونی کشور، که با بحران‌های متعددی همچون ناترازی‌های اقتصادی، انرژی، منابع آبی و انسانی مواجه هستیم، نمی‌توان توسعه صنعت ساختمان را جدا از بدنه کلان صنعت و فناوری دید. صنعت ساختمان یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های اقتصادی کشور است که هم مصرف‌کننده عمده منابع است و هم می‌تواند در صورت پیوند مؤثر با تکنولوژی‌های نوین، به یکی از پیشران‌های توسعه پایدار تبدیل شود. متاسفانه هنوز در بسیاری از پروژه‌ها از روش‌های سنتی استفاده می‌شود که نه‌تنها ناکارآمد و پرهزینه‌اند، بلکه آسیب‌زا برای محیط زیست و منابع طبیعی نیز هستند. ما نیازمند یک بازتعریف اساسی در رابطه صنعت و ساختمان هستیم.
*نقش فناوری‌های نوین جهانی در بهبود صنعت ساختمان ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
استفاده از فناوری‌های نوین در حوزه‌هایی مانند مصالح نوین ساختمانی، هوشمندسازی مصرف انرژی، ساختمان‌های سبز، سیستم‌های پیش‌ساخته، و طراحی‌های پایدار، می‌تواند نه‌تنها بهره‌وری را افزایش دهد، بلکه مصرف منابع را به شکل چشمگیری کاهش دهد. در دنیا، دیگر توسعه به معنای گسترش فیزیکی نیست؛ توسعه یعنی به‌کارگیری راهکارهای هوشمند برای بهینه‌سازی منابع. ما نمی‌توانیم با تکیه بر الگوهای دهه‌های گذشته به آینده وارد شویم. بحران آب، انرژی، و محیط زیست کشور ایجاب می‌کند که به سمت معماری پایدار، مصالح کم‌مصرف، و بهره‌گیری از هوش مصنوعی و فناوری‌های نوین حرکت کنیم.
* در این میان، چه مسئولیتی بر دوش سیاست‌گذاران و فعالان صنعت ساختمان قرار دارد؟
هم سیاست‌گذاران و هم فعالان حوزه ساخت‌وساز باید بپذیرند که توسعه با الگوهای سنتی دیگر جواب نمی‌دهد. دولت باید با اصلاح مقررات ملی ساختمان، سیاست‌های تشویقی برای تولیدکنندگان و سازندگان فناور، و تأمین مالی پروژه‌های نوآورانه، فضا را برای تحول مهیا کند. از سوی دیگر، سازندگان و انبوه‌سازان نیز باید سرمایه‌گذاری در فناوری را به‌عنوان هزینه اضافی نبینند، بلکه آن را به چشم یک مزیت رقابتی، مسئولیت اجتماعی و الزام توسعه‌ای در نظر بگیرند. پیوند مؤثر با صنعت و دانش‌بنیان‌ها، شرط بقای این حوزه در دهه آینده خواهد بود.
*با توجه به وضعیت منابع طبیعی و انسانی کشور، به‌ویژه بحران آب و مهاجرت نیروی کار، چه نوع فناوری‌هایی را برای آینده صنعت ساختمان ضروری می‌دانید؟
فناوری‌هایی که مبتنی بر کاهش مصرف آب، صرفه‌جویی در انرژی، کاهش وابستگی به نیروی کار غیرماهر، و استفاده حداکثری از بازیافت و مصالح بومی باشند. به عنوان مثال، استفاده از سیستم‌های سرمایش و گرمایش هوشمند، پنل‌های خورشیدی، بام‌های سبز، بتن‌های خودترمیم، و سامانه‌های تصفیه آب خاکستری می‌تواند تحول‌آفرین باشد. همچنین استفاده از فناوری BIM (مدل‌سازی اطلاعات ساختمان) در طراحی و ساخت، نقش مهمی در کاهش خطا و افزایش دقت اجرا دارد. این فناوری‌ها باید متناسب با اقلیم متنوع و ناترازی‌های کشور، بومی‌سازی شوند و نه صرفاً کپی‌برداری از الگوهای جهانی.